Bilmem bir soluk daha olur mu? Yeni bir günü karşılamak nasip mi? Bunların bilinmezlikleriyle geçti ömür ve dahası da varsa, aynı bilinmezlikler bilinirlikler alemine geçene kadar sürecek. Bildiğimse bana bahşedilenler (en azından bilebildiklerimi düşündüklerim). En kıymetlilerimin neler olduğuna karar vereli çok oldu. Tekrar tekrar sorguladığımda zihnimi ve ruhumu hep aynı cevaplar, aynı kapılar. Bunlardan yüzümü sürekli tebessüm ettirenler benim biricik kahramanlarım; anneciğim ve babacığım. Onlar çocukken de kahramanımdı, hiçbir eksiksiz hatta çok daha katlanarak bu yaşımdaki ve var olabilecek her anımdaki kahramanlarım. Bugün annemle telefonda konuşurken bunu ona da söyledim. Eğer kısmet olur da yarın sabah babamı görürsem ona da ilk sözlerim bunlar olacak. Sorarlar bazı yerlerde, ‘Kahramanınız kimdir?’ diye. Bunun cevabının kendimi bildim bileli değişmemesi, öyle iki değerin bana bahşedilmesi sonsuz teşekkürleri gerektiriyor (kendimce, İremce :) ).
Ve ben onları verene, verilenlere daha da güçlü olarak teşekkür etmek istiyorum.
Her şey için çok teşekkürler.
No comments:
Post a Comment